ابوالفتوح شهاب الدین یحیی سهروردی معروف به شیخ اشراق، فیلسوف بزرگ و نامی ایران در قرن ششم در سال 549 هجری قمری در دهکده سهرورد از توابع زنجان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در مراغه نزد مجدالدین جبلی آموخت و سپس به اصفهان که مهم ترین مرکز علمی ایران بود رفت و تحصیلات صوری خود را نزد ظهیرالدین قاری به پایان رسانید و فلسفه ی ابن سینا که در کمال شهرت بود آموخت.
سهروردی پس از پایان تحصیلات رسمی به سفر کردن در داخل ایران پرداخت و از بسیاری از مشایخ تصوف دیدن کرد و بسیار مجذوب آنان گشت.
در واقع در همین دوره بود که به راه تصوف افتاد و دوره های طولانی را به عبادت و تامل گذرانید. در همین سفرها در حلب با ملک ظاهر پسر صلاح الدین ایوبی فرمانروای مصر و سوریه ملاقات کرد . این دیدار موجب اقامت سهروردی در دربار ملک ظاهر شد.
سخن گفتن بی پرده و بیان اعتقادات باطنی وی در مصاحبه با مدعیان، دستاویزی شد تا او را ملحد خوانند و حکم به تکفیر وی دهند و با او همان کنند که با حلاج.
سهروردی 38 سال بیشتر در این جهان خاکی عمر نکرد اما با وجود کمی عمر 50 کتاب به زبان عربی و فارسی نگاشت که بیشتر آنان به دست ما رسیده است.
شاهکار آثارش حکمه الاشراق است که مختص به بیان عقاید اشراقی وی می باشد و فلسفه اش را اشراق نامیده که به معنای نور و درخشندگی و برآمدگی آفتاب است.
هان! تا سررشته ی خرد گم نکنی
خود را برای نیک و بد گم نکنی
رهرو تویی، راه تویی، منزل تویی
هشدار که راه خود، به خود گم نکنی
منابع
